Derrick en Amy in Uganda

BLOG VAN AMY

Afgelopen zomer ben ik weer terug geweest naar KSPH, the Kampala School for the Physically Handicapped (de school voor kinderen met een beperking), waar ik in 2015 3 maanden vrijwilligerswerk heb gedaan. En dat was een feestje! Het is zo heerlijk om daar terug te komen en de kinderen weer te zien!

Tijdens mijn eerste periode in Uganda, heb ik veel gewerkt in de Ergotherapie ruimte. Daar deed ik 1 op 1 therapie met deze 2 (voorste) heerlijke jongetjes die beiden erg spastisch zijn.

We hebben wat lol gehad tijdens de therapie sessies 🙂 Ze konden er beiden enorm van genieten, ook al koste het hun grote moeite om bijvoorbeeld een moer van een schroef af te draaien of om het juistje blokje (vierkant, rond, rechthoekig) door het juiste gat te duwen. Ook helpen ze elkaar met alles. In Uganda is het de gewoonte om binnen je schoenen uit te doen, dus ook in de therapieruimte. En als iets een uitdaging voor deze 2 mannetjes was, was het wel hun schoenen aan- en uitdoen! Maar ‘al doende leert men’ en ‘de volhouder wint’. En als het even niet lukte, hielp de 1 de ander. Dat was prachtig en ontroerend om te zien!

Toen ik 10 maanden later terug kwam in oktober 2016, herkenden ze me direct. Ze pakten me bij de hand en liepen met me mee naar de therapie ruimte. Op de foto hieronder lieten ze me zien dat ze nu een rits konden dicht doen en knopen konden vast maken. En wat waren ze daar trots op!

Toen ik afgelopen zomer terug kwam (8 maanden later) gebeurde hetzelfde (: Ze waren aan het overgooien met een bal en hadden ontzettend veel plezier! De jongen rechts is een semester (3 maanden) niet op school geweest. Waarom? Dat was onduidelijk, maar grote kans dat er niet genoeg geld was. Daarom was ik extra blij om hem nu wel weer te zien, want het is zo belangrijk dat er aan hun ontwikkeling gewerkt wordt voor hun toekomst! Het schoolgeld in Uganda is behoorlijk duur, zeker voor ouders of familieleden met een laag inkomen of zonder werk. En als er geld is, dan is het te begrijpen dat kinderen zonder beperking voorrang krijgen, omdat hun toekomst kansen groter zijn. Maar deze kinderen kunnen meer dan dat de meeste mensen denken, ze hebben alleen mogelijkheden nodig om dat te kunnen ontwikkelen. En ik hoop van harte dat mensen deze mogelijkheden willen geven. Maar bovenal dat mensen deze kinderen liefde willen geven, en gelukkig hebben de ouders/familieleden dat voor deze 2 jongens! Zij betalen bijvoorbeeld het schoolgeld zelf en hebben geen sponsors nodig.

Helaas is bij beide jongens de spraak nog niet op gang gekomen, maar mijn gebed is echt dat dat in de nabije toekomst wel gaat gebeuren. En voor nu zijn we dankbaar voor hoever ze al gekomen zijn!

2017

Het is zo fantastisch om deze jochies door de jaren heen te zien groeien en te zien ontwikkelen! Wat ze allemaal geleerd hebben, vind ik echt ontzettend knap! Ze genieten zichtbaar en hebben plezier. En ik geniet met hen mee en kan geen ‘vervloektheid’ vinden, maar alleen maar Zegen!

Ik loof U voor het ontzaglijk wonder van mijn/hun bestaan, wonderbaarlijk is wat U gemaakt hebt ~ Psalm 139:14

Note: Kinderen met een beperking in Uganda, worden vaak gezien als een vloek voor de familie. Daarom wordt er vaak afstand van zo’n kind gedaan, mede omdat ouders onwetend zijn en geen kennis hebben van de handicaps.