Auteur: amy

Ouders op Cornerstone

BLOG VAN AMY’S MOEDER

Donderdag 7 december brachten wij als ouders een bezoekje aan Amy en kregen zo een uniek inkijkje in het leven op Cornerstone. We arriveerden om 12.30 uur en konden gelijk aanschuiven bij de middagmaaltijd. Lopend langs de keuken kregen we een bord opgeschept met een heerlijke ovenschotel, waarna we doorliepen naar de eetruimte en plaats namen aan lange tafels. Om ons heen allerlei bedrijvigheid van pratende mannen, vrouwen én kinderen; één gezellige boel! We werden welkom geheten door de directrice van de school, en maakten kennis met een aantal studenten. Leuk om met verschillende mensen uit verschillende landen een praatje te maken!

Na het eten werden we door Amy rondgeleid door het gebouw: klaslokalen, kinderspeelruimtes, gebedsruimten, de keuken, de kapel en haar eigen leef/slaapruimte, die ze deelt met een meisje uit Duitsland. Het is echt een prachtig gebouw, dat er ook nog eens heel warm en gezellig uitziet!

’s Middags om 14.00 was er een college over het schrijven van een essay. Normaal gesproken zijn er in de middag geen colleges, maar dit was op aanvraag. Elke lesweek wordt er een onderwerp behandeld, waarover aan het eind van de week een essay moet worden geschreven. Dit college ging erover hoe je dat moest doen (Alles is overigens in het Engels!). Niet gelijk het meest interessante onderwerp ;), maar het toont wel aan hoe hoog het niveau van lesgeven is! Er wordt gewerkt volgens de methode van de Harvard Universiteit. Deze methode is over de hele wereld gelijk en wordt dus ook erkend. En omdat studenten van Cornerstone uitwaaieren over de hele wereld , is dit erg belangrijk. We waren wel blij dat het na anderhalf uur afgelopen was haha!

Hierna was er een heerlijk kopje koffie of thee in de ontmoetingsruimte met wat lekkers erbij. Op Cornerstone wordt er goed gezorgd voor de inwendige mens!

Omdat het weer niet echt meewerkte, hebben we helaas niet wat meer van de omgeving kunnen zien en daarom zijn we naar Boxmeer gegaan en hebben daar ’s avonds een hapje gegeten. Heerlijk weer bijgepraat en heerlijk gegeten!

Na afloop hebben we nog een kijkje genomen in de bibliotheek van Cornerstone. Hier mogen de studenten gebruik maken van theologische boeken en naslagwerken bij het maken van hun opdrachten en het schrijven van een essay. Al met al een indrukwekkende hoeveelheid boeken!

We hebben genoten van een heerlijk middagje Cornerstone, waarbij we het natuurlijk het allerleukst vonden om onze dochter weer te zien!

Foto: TimonBoth Fotografie

Schokkend onderzoek

Schokkend onderzoek

BLOG VAN AMY

Verwaarlozing, verstoten van opvang en scholing en soms permanent opgesloten kinderen vinden de onderzoekers van SEECHILD.’

Zo begint een artikel die iemand mij doorstuurde… Om weer even met m’n neus op de harde feiten gedrukt te worden. Hartverscheurend vind ik het om te lezen.. echt diep triest! Hieronder kunt u de rest van het artikel lezen, wat schrijnend de situatie weergeeft rondom kinderen met een beperking in Uganda. Welliswaar een andere regio dan waar ik d.v. werkzaam zal gaan zijn, maar ook daar (in het zuiden van Kampala) hebben we te maken met exact dezelfde problematiek. Ik kan niet wachten om weer naar Uganda te vertrekken!

‘Het zes man sterke team van SEECHILD bezocht in september en oktober van dit jaar een tiental woonkernen in Wasiko district, Kampala (noord-westen van Kampala). Het zijn snel groeiende achterbuurten in een gebied van 10 km doorsnee met ongeveer 150.000 inwoners. Verkrotting, prostitutie, armoede en alcohol- en drugsverslaving kenmerken deze wijken. De onderzoekers gingen van deur tot deur en troffen in die negen weken 300 gezinnen met gehandicapte kinderen aan. Stichting Mirembe steunt dit baseline onderzoek.

Het is een overweldigend aantal gehandicapte kinderen. Veel van hen worden wel goed verzorgd door liefhebbende ouders; 80% van hen zijn echter nooit aangemeld voor school of enige vorm van training.
De meest gevonden aandoeningen zijn het gevolg van aangeboren hersenafwijkingen en verstandelijke handicaps. Als de ouders eenmaal door hebben dat de aandoening blijvend is stopt meestal ook behandelding. Vaak schaamt de familie zich en schermen zij gehandicapte familieleden af van de buitenwereld. Het onderzoeksteam trof woningen aan waar meerdere kinderen opgesloten leven.

In het hele gebied zijn nauwelijks voorzieningen voor kinderen met een beperking. Op één lagere school wordt gebarentaal voor dove kinderen onderwezen. De Zusters van Moeder Theresa hebben in een van die dorpjes wel een huis voor gehandicapte kinderen, maar zij krijgen er geen enkele scholing of training.
Op andere plaatsen registreert de lokale overheid deze kinderen en organiseert contactdagen voor de ouders om over hun problemen te praten en elkaar te steunen. Hier wordt door de ouders  enthousiast gereageerd op de onderzoekers: zij kijken uit naar mogelijke opvang en hulp bij de opvoeding voor hun kinderen. Sommige ouders zijn echter afwachtend. Te vaak zijn ze teleurgesteld door eerder aangeboden hulp die echter nooit gerealiseerd is.’ Lees de rest hier.

 

Dag dokter! DankU Vader!

Dag dokter! DankU Vader!

BLOG VAN AMY

Afgelopen weken waren niet zo top. Inmiddels is de 7e week van ’thuis zijn’ aangebroken en daarvan is er 1 gepland, namelijk deze week vanwege de herfstvakantie (: En daar ga ik heerlijk van genieten, nu ik vanmorgen ontslagen ben door de dokter! Dat vind ik erg fijn na 6 keer bloedprikken en diverse gesprekjes met 3 verschillende gezichten. Inmiddels zijn ze eruit; het broertje of zusje van het Pfeiffer-virus valt me lastig, wat zorgt voor een kink in de kabel, of beter gezegd; een kink in mijn planning. Wat begon met vage gezondheidsklachten, migraine (hevige hoofdpijn) en een leveronsteking, uit zich nu in veel vermoeidheid en een laag energielevel.

Maar op deze momenten word ik even stil gezet, góed stil gezet want in 6 weken heb je meer dan genoeg tijd voor dingen die met ‘stil zijn’ te maken hebben. Of het makkelijk was? Nou nee. Na een tijd ‘door m’n leven gehold te hebben’ wist ik bijna niet meer hoe het moest. Dat klinkt misschien raar en het was voor mezelf ook wel even schrikken toen ik die conclusie maakte. Maar hoe doe je dat? Stil zijn. Niks doen. Ontspannen. Ik wist serieus even niet meer zo goed hoe ik dat in de praktijk moest brengen. Maar al doende leert men. Met vallen en opstaan. Met frustraties en met grenzen passeren. Met té druk zijn en dat daarna weer flink bezuren. Met ‘waarom’vragen, maar gelukkig ook met antwoorden en logica. Ik heb het ervaren als Verborgen Zegeningen! En waar vind ik uiteindelijk mijn basis? Mijn rust? Mijn stilte? Mijn ontspanning? In God. En dat was goed!

‘Wees stil en weet dat Ik God ben.’ – Psalm 46:20

Helaas heb ik nu 6 weken op de Bijbelschool Cornerstone gemist, maar na de herfstvakantie hoop ik weer terug te gaan. Wel moet ik rekenen op een vermoeide periode tot ongeveer eind december.

Mijn grootste les van afgelopen weken?

~ Een mens stippelt zijn weg uit, de Heer bepaald de richting die hij gaat. ~

Spreuken 16:9

Voor nu zeg ik: Dag dokter! DankU Vader!

Ps. Het Pfeiffer-virus veroorzaakt hevige vermoeidheid en een verminderde weerstand. Het enige medicijn daarvoor is Rust. 

 

Visie en Missie

BLOG VAN AMY

Hier is hij dan eindelijk; de beloofde blog met de toelichting op mijn Visie en Missie. Een lange blog met veel diepe informatie, maar ik hoop dat jullie het kunnen volgen. Bij mij duurde het een behoorlijke periode voordat deze Visie en Missie doordacht en gevormd waren. Bij deze; een kijkje in m’n hart, gedachten en beweegredenen.

VISIE

Jullie hebben vast wel de woorden ‘Seek – Serve – Share‘ voorbij zien komen. Dit zijn de kernwoorden voor mijn Visie, die compleet wordt met de woorden ‘with Joy from God’s Love for His Glory‘. Vertaald:

Visie: Zoeken, dienen en delen met vreugde vanuit God’s Liefde voor Zijn Glorie

  •  SEEK Him constantly (zoek Hem constant)
  •  SERVE Him faithfully (dien Hem trouw)
  •  SHARE Him boldly (deel Hem stoutmoedig/onbevreesd)

‘Dieper groeien in de relatie met Christus, jezelf opofferen als een dienaar voor Christus en Zijn Kerk, en in vertrouwen het evangelie van Christus verkondigen in de wereld.’

Ik geloof dat bovenstaande regels God’s visie samenvatten voor ons als Christenen. En mijn verlangen is om die ‘regels’ na te leven.

Zoeken = Ik vind de Bijbel een schat vol schatten, vol verwonderingen, vol mysteries, vol liefde, vol bijzonderheden. Hoe meer we daarin lezen, hoe groter God wordt en stukje bij beetje mag ik Hem steeds beter leren kennen. Ik wil Hem blijven zoeken, mijn hele leven lang. Nu op de Bijbelschool ben ik daar veel mee bezig, maar ook hierna ben ik niet ‘uitgezocht’. Continu God opnieuw ontmoeten in Zijn Woord, veranderd worden naar Jezus’ beeld, en meer en meer groeien in de karaktereigenschappen van de Heilige Geest blijft een levenslang proces. Verbinding blijven houden met mijn Liefdevolle Vader en de Almachtige, Heilige Schepper van dit heelal is mijn diepe verlangen.

Dienen = Rachel Barkey zegt in het volgende filmpje (van minuut 39.52 tot minuut 43.15) dat God verheerlijkt wordt als we Hem dienen met Vreugde. En dat ben ik met haar eens. Toen ik dit filmpje voor de eerste keer zag heeft dat een diepe, blijvende indruk achter gelaten en de zin ‘Hem dienen met Vreugde’ ben ik nooit vergeten. Vanaf toen is het ook mijn verlangen geworden om zo als Christen te leven in deze wereld. (De hele toespraak van Rachel Barkey is wat lang, maar zeer de moeite waard om eens helemaal te beluisteren!)

  • Want ook de Zoon des mensen is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen. Matt. 20:28
  • … die steeds vernieuwd wordt naar het beeld van zijn Schepper en zo tot inzicht komt. Kol. 3:10b

Gaandeweg door dit leven groeien we als christen (als het goed is) steeds meer naar het evenbeeld van Jezus. We kunnen nooit aan Hem gelijk worden vanwege onze zonde die we telkens weer doen, maar dankzij de Heilige Geest kunnen en mogen we wel groeien naar de karaktereigenschappen van God. Dat mogen we ook uitdragen. En als we meer en meer op Jezus gaan lijken, wat is dan ons doel hier op aarde (wat was Jezus’ doel)? Dienen (Matt. 20:28). Met vreugde. Om God te verheerlijken. 

Delen = Wat is er nu heerlijker dan het delen van God’s grote werk wat Hij voor ons gedaan heeft? Wat is er mooier dan getuigen van God’s Liefde voor ons, wat God zo duidelijk maakte toen Hij Zijn Zoon Jezus naar deze aarde zond, om Hem te laten sterven aan het kruis voor onze zonde, zodat de weg naar God weer vrij is? Oke, hier valt nog veel meer over te zeggen, maar ik word er blij van om over Jezus te praten en gun iedereen een persoonlijke relatie met God! Ik geloof ook dat dat God’s verlangen is en Hij ons als mensen wil gebruiken om Zijn Liefde uit te delen en daarvan te getuigen in deze wereld.

Ook vind ik het fijn om alles wat er in/rondom Uganda gebeurt, met mensen om me heen te kunnen delen. Ik hoop dat diverse mensen hierin mee willen delen. Meedelen in God’s plan, God’s verlangen, God’s Liefde, mijn / God’s Missie, Uganda en de zorg voor kinderen met een beperking. Concreet meedelen in Gebed, Betrokkenheid/tijd, Financiën en promotie/bekendheid, ver weg en dichtbij. Liefde wordt meer als je het samen deelt! 

Met Vreugde = De relatie met God geeft Liefde, Vreugde, Vrede, Geduld, Vriendelijkheid, Goedheid, Geloof (vertrouwen), Zachtmoedigheid en Zelfbeheersing (kenmerken van de omgang met de Heilige Geest). In 1 Kor. 10:31 staat Of u dus eet of drinkt of iets anders doet, doe alles tot eer van God. Voor mij is dit duidelijk: God verheerlijken, eren en prijzen kunnen we o.a. doen met Vreugde en een dankbaar hart. Ik wil niet zeggen dat dit altijd makkelijk of haalbaar is, dus ik ben ook zeker van mening dat we hierbij de hulp van de Heilige Geest nodig hebben.

Vanuit God’s LiefdeOmdat Hij ons eerst heeft lief gehad. 1 Joh. 4:19. Omdat Hij ons eerst heeft lief gehad, wil ik Hem en mijn medemensen ook liefhebben. God is een God van relatie en God is een God van Liefde. Liefde is een Persoon (God). Bij Hem draait alles om de Liefde die volmaakt/perfect is. En de Liefde zorgt voor mooie dingen. (1 Korinthe 13). We hebben dan ook dit gebod van Hem gekregen; wie God liefheeft, moet ook de ander liefhebben. 1 Joh 4: 21

Voor Zijn Glorie = Hierbij kom ik weer terug op een al eerder genoemd Bijbelvers. In 1 Kor. 10:31 staat ‘Of u dus eet of drinkt of iets anders doet, doe alles tot eer van God.’ Dit is het ultieme doel van de schepping, van God’s plan. De Westminister Catechismus vraag 1 gaat als volgt: Wat is het hoofddoel van de mens? Antwoord: De verheerlijking van God en het zich in Hem ten volle en eeuwig verheugen (To Glorify God and enjoy Him forever!). Alles tot eer en Glorie van God!

MISSIE

Wat is mijn persoonlijke Missie / God’s missie voor mij? Wat kan mijn bijdrage zijn in God’s Visie? Wat en waar is mijn dienende rol in deze wereld? Hoe kan ik Jezus uitdragen en delen?

Missie: Dienen en Delen in de Liefdevolle zorg voor Ugandese kinderen met een beperking.

Afgelopen 2 jaar zijn bijzonder verlopen wat betreft de 3 reizen naar Uganda en alles daar omheen. Ik geloof dat dat niet voor niets is geweest. Stap voor stap heb ik geprobeerd om dingen uit te zoeken, en op dit moment denk ik dat mijn (God’s) Missie in Uganda ligt. Binnen de doelgroep voor kinderen met een beperking in Uganda zijn veel mogelijkheden ontstaan, diverse deuren open gegaan en meerdere bevestigingen ervaren. In de toekomst hoop ik in Uganda iets bij te mogen/kunnen dragen binnen God’s Visie voor ons als christenen, binnen God’s plan voor Zijn wereld. (En voor nu in mijn directe omgeving in Nederland.)

En dat alles vanuit Liefde. Omdat Hij ons eerst heeft lief gehad. 1 Joh. 4:19

Liefdevolle zorg. Liefdevolle begeleiding. Liefdevolle communicatie. Liefdevolle relatie opbouw. Liefdevolle voorlichting.

Door daden Jezus’ liefde laten zien. Kinderen, we moeten niet liefhebben met de mond, met woorden, maar waarachtig, met daden. 1 Joh. 3:18

Groeien, van vloek naar Zegen

BLOG VAN AMY

Afgelopen zomer ben ik weer terug geweest naar KSPH, the Kampala School for the Physically Handicapped (de school voor kinderen met een beperking), waar ik in 2015 3 maanden vrijwilligerswerk heb gedaan. En dat was een feestje! Het is zo heerlijk om daar terug te komen en de kinderen weer te zien!

Tijdens mijn eerste periode in Uganda, heb ik veel gewerkt in de Ergotherapie ruimte. Daar deed ik 1 op 1 therapie met deze 2 (voorste) heerlijke jongetjes die beiden erg spastisch zijn.

img-20151127-wa0024
2015

We hebben wat lol gehad tijdens de therapie sessies 🙂 Ze konden er beiden enorm van genieten, ook al koste het hun grote moeite om bijvoorbeeld een moer van een schroef af te draaien of om het juistje blokje (vierkant, rond, rechthoekig) door het juiste gat te duwen. Ook helpen ze elkaar met alles. In Uganda is het de gewoonte om binnen je schoenen uit te doen, dus ook in de therapieruimte. En als iets een uitdaging voor deze 2 mannetjes was, was het wel hun schoenen aan- en uitdoen! Maar ‘al doende leert men’ en ‘de volhouder wint’. En als het even niet lukte, hielp de 1 de ander. Dat was prachtig en ontroerend om te zien!

Toen ik 10 maanden later terug kwam in oktober 2016, herkenden ze me direct. Ze pakten me bij de hand en liepen met me mee naar de therapie ruimte. Op de foto hieronder lieten ze me zien dat ze nu een rits konden dicht doen en knopen konden vast maken. En wat waren ze daar trots op!

20161109_141613
2016
20150202_065115
2016

Toen ik afgelopen zomer terug kwam (8 maanden later) gebeurde hetzelfde (: Ze waren aan het overgooien met een bal en hadden ontzettend veel plezier! De jongen rechts is een semester (3 maanden) niet op school geweest. Waarom? Dat was onduidelijk, maar grote kans dat er niet genoeg geld was. Daarom was ik extra blij om hem nu wel weer te zien, want het is zo belangrijk dat er aan hun ontwikkeling gewerkt wordt voor hun toekomst! Het schoolgeld in Uganda is behoorlijk duur, zeker voor ouders of familieleden met een laag inkomen of zonder werk. En als er geld is, dan is het te begrijpen dat kinderen zonder beperking voorrang krijgen, omdat hun toekomst kansen groter zijn. Maar deze kinderen kunnen meer dan dat de meeste mensen denken, ze hebben alleen mogelijkheden nodig om dat te kunnen ontwikkelen. En ik hoop van harte dat mensen deze mogelijkheden willen geven. Maar bovenal dat mensen deze kinderen liefde willen geven, en gelukkig hebben de ouders/familieleden dat voor deze 2 jongens! Zij betalen bijvoorbeeld het schoolgeld zelf en hebben geen sponsors nodig.

Helaas is bij beide jongens de spraak nog niet op gang gekomen, maar mijn gebed is echt dat dat in de nabije toekomst wel gaat gebeuren. En voor nu zijn we dankbaar voor hoever ze al gekomen zijn!

Het is zo fantastisch om deze jochies door de jaren heen te zien groeien en te zien ontwikkelen! Wat ze allemaal geleerd hebben, vind ik echt ontzettend knap! Ze genieten zichtbaar en hebben plezier. En ik geniet met hen mee en kan geen ‘vervloektheid’ vinden, maar alleen maar Zegen!

Ik loof U voor het ontzaglijk wonder van mijn/hun bestaan, wonderbaarlijk is wat U gemaakt hebt ~ Psalm 139:14

Note: Kinderen met een beperking in Uganda, worden vaak gezien als een vloek voor de familie. Daarom wordt er vaak afstand van zo’n kind gedaan, mede omdat ouders onwetend zijn en geen kennis hebben van de handicaps.

IMG-20170816-WA0143
2017

Terug in Nederland voor de volgende stap in deze bijzondere reis

BLOG VAN AMY

Hallo allemaal,

Tijd voor een nieuwe update na een paar weken verzuimd te hebben. Ik moet er maar gelijk bij zeggen dat jullie die ‘1 keer per week’ mogen vergeten, want dat was misschien toch iets te enthousiast. Maar het streven is er nog steeds. We gaan het zien aankomend jaar.

Afgelopen periode was een periode van vakantie, investeren in Ugandese vrienden en ‘zendings contacten’, terug reizen naar Nederland, in- en uitpakken en starten op de Bijbelschool Cornerstone in Beugen (Nederland).

Cornerstone-College-gebouw
Cornerstone College

Inmiddels is er alweer een week voorbij op Cornerstone en het gaat goed met me. Nadat ik vorige week vrijdag terugkwam vanuit Uganda, ben ik afgelopen maandag gelijk gestart op Cornerstone. Of eigenlijk dinsdagochtend. Afgelopen week was een week van veel informatie meetings en de eerste lessen: introductie in de hermeneutiek -> super interessant!
Ik woon hier intern en ga in uitzonderlijke gevallen naar huis als er bijv. een aantal afspraken zijn tijdens een weekend. Tijdens de vakanties ben ik wel thuis.

Ik zit op een internationale, Engels-sprekende school met diverse culturen bij elkaar. Studenten en personeel komen vanuit de hele wereld; Zwitserland, Duitsland, Ierland, Engeland, Wales, Kenia, Frankrijk, Nederland, Australië, Canada, Zuid-Korea, Taiwan, Italië, Brazilië, Amerika en misschien nog wel meer landen die ik vergeet. Super intercultureel dus, wat het wonen in een leefgemeenschap heel erg interessant en leerzaam maakt (denk ik)! Tot nu toe vind ik het dat in ieder geval wel. Het is ontzettend fijn om hier te zijn, om meer te leren van God, om beter te worden in Engels, om cultuurverschillen mee te maken en daarmee om te leren gaan, om bezig te zijn met de Missie van God voor deze wereld, om samen te leven met mensen die allemaal dezelfde passie hebben namelijk: A passion for God and the lost (een passie voor God en de verlorenen). Ik bedoel, wat is er nou beter dan deze combinaties? 😉 Ik voel me goed hier, ontzettend gemotiveerd, veilig en uitgedaagd en ik ben me ervan bewust dat het een zegen is om hier te kunnen studeren en om tijd voor zo’n traject apart te zetten. Dat is natuurlijk voor iedereen verschillend, maar zo ervaar ik het in ieder geval wel en daar ben ik dankbaar voor.

20170824_165701 20170824_170236

Het gebouw wat Cornerstone gebruikt, was vroeger een oude meisjes school wat gerund werd door nonnen. En wie weet heeft Cornerstone in de begin jaren daar de tijden rondom opstaan van afgekeken, want mijn wekker gaat elke ochtend om 6.30 uur! (:

Het ritme in Cornerstone is prettig, maar begint nogal vroeg. En er is ook geen mogelijkheid om te ontkomen aan deze tijd van opstaan, want om 7.15 tot 7.40 kunnen we ontbijten en daarna is het tijd voor de taken van 7.40 tot 8.10. Cornerstone heeft geen personeel die komt schoonmaken, omdat daar simpelweg de financiën niet voor zijn. Niemand krijgt hier salaris, alle personeelsleden hebben een eigen achterban en leven in het volste vertrouwen dat God zal voorzien. Voor de schoonmaak en het onderhoud helpt iedereen die er woont mee en verdelen we de taken. Voor aankomende 3 weken moet ik bijvoorbeeld ’s morgens de kant met de klaslokalen schoonmaken (elke dag varieert de taak) en ’s middags de keuken schoonmaken, afwas doen, etc. na de lunch (ook dat verschilt elke dag). Over 3 weken (2 weken vanaf nu) krijg ik weer een nieuw rooster met andere ‘duties’/taken om te doen.

Elke ochtend om 08.30 uur (behalve woensdag) starten we de ochtend met gebed in The Chapel, onze Kapel. Daar hebben we een korte meditatie en bidden we veel, bijvoorbeeld voor de zendingswerker die maandagavond bij ons langs komt of voor het voortbestaan van Cornerstone.

Daarna starten om 9.00 uur de lessen. Beste een volle ochtend dus, maar wel onwijs productief! En dat voelt best wel goed (:

20170824_165724
‘Prayer, when life gets too hard to stand… kneel’
20170824_170228
Informatie over Cornerstone
20170822_151215
Mijn eigen fijne plekje.

Mijn kamer deel ik samen met een ander meisje uit Duitsland. We hebben ons eigen bureau, kast en bed. Helemaal prima!

Cornerstone is opgedeeld in continenten en ik slaap in Zuid-Amerika!

20170824_165637
Mijn ‘afdeling’

Ik ga proberen om te blijven bloggen door het jaar heen om jullie een beetje op de hoogte te houden van alles wat hier gebeurd. En voel je ook vooral heel erg welkom om een keer langs te komen!

Ps. De blog over Mijn Visie hebben jullie nog tegoed!

Amy’s ideeën

Amy’s ideeën

BLOG VAN AMY

Waar ben ik nu eigenlijk concreet mee bezig? Wat speelt er allemaal in m’n hoofd en waarom bezoek ik al deze projecten en voer ik diverse gesprekken?

Ik denk dat ik, vanwege het bezoeken van de (gelukkig) vele projecten tijdens alle reizen naar Uganda, aardig in kaart heb kunnen brengen wat het betekend om gehandicapt te zijn in Uganda. En 1 ding viel me vooral op, namelijk dit: de meeste organisaties en projecten zijn voornamelijk gefocust op het helpen van de kinderen, wat op zich super goed is! Ze helpen hen met educatie, fysiotherapie, spelen met andere kinderen, motoriek, structuur en praktische vaardigheden. Maar deze kinderen hebben ook een familie waar ze naar terug moeten in bijvoorbeeld de vakanties als de scholen gesloten zijn. Een aantal van de projecten biedt een boardingschool aan. Dat is een school waar de kinderen wonen en leren gedurende de termijn tot aan de volgende vakantie. Dat betekend dus dat deze kids tijdens die periode hun familie niet zien en dat betekend ook dat hun familie een heel gedeelte van hun ontwikkelingsproces mist, met als gevolg dat sommige ouders niet goed weten wat ze met hun kind aan moeten als het thuis woont. Want niet te vergeten; deze kinderen zijn gehandicapt, zijn autistisch, zijn spastisch, kunnen minder qua denkvermogen, zitten in een rolstoel, hebben hulp nodig met de dagelijkse verzorging, kosten meer geld en tijd dan een ‘normaal’ kind, en zo kan ik nog wel even doorgaan.. Naar mijn mening hebben deze ouders ook hulp nodig! En dat is precies waar ik mee aan de slag wil gaan! Diverse bestaande organisaties zien hier ook de noodzaak van in. Ze geven eerlijk toe dat de zorg voor de kinderen hun sterke punt zijn, maar de zorg voor de ouders daarentegen hun zwakke punt.

Dit concept bestaat al in andere landen (nog niet in Uganda) en daar noemen ze het ook wel Home Based Intervention – Interventie gebaseerd op de thuisomgeving. Dat is/wordt een concept waarbij we samen met de ouders, thuis met de kinderen gaan werken, in plaats van alleen binnen de organisaties. We hopen in de toekomst Fysiotherapie, Ergotherapie, Voedingsadvies, Voorlichting, Trainingen, Gedragskunde, Medische zorg en zo mogelijk Educatie aan te gaan bieden. Hiermee hoop ik, samen met diverse Ugandezen, te bereiken dat de ouders steeds meer oog en meer liefde gaan krijgen voor hun gehandicapte kind. Dat ze inzien dat het kind wel degelijk iets kan. Dat ze meer kennis krijgen over de beperkingen. Dat ze te horen krijgen dat de beperkingen wetenschappelijk te verklaren zijn en dat hun kind niet vervloekt is. Dat ze stapje voor stapje steeds minder waarde gaan hechten aan het bijgeloof en de Witchcraft (tovenarij).

En als voornaamste hoop ik dat ouders en familieleden gaan inzien dat ook dit kind een geliefd kind van God is, in plaats van een vergissing of een vloek.

Bovenstaand idee is een grove schets van de plannen die steeds meer vorm gaan krijgen. Ik hoop dat ik de resterende tijd in Uganda al wat dingen op papier kan zetten en dingen kan doornemen (wat ik ook al volop aan het doen ben door middel van alle gesprekken), maar uiteindelijk zal dit pas verder uitgewerkt gaan worden in de toekomst, omdat ik me eerst volledig wil gaan richten op de Bijbelschool aankomend jaar. En tijdens een jaar kan er veel gebeuren.. Daarnaast vind ik het ook belangrijk om eerst een periode zij aan zij met de Ugandezen te werken, om van hen te kunnen leren en om relaties op te bouwen.

Jullie hebben vast al wel ergens de woorden Seek – Serve – Share voorbij zien komen. Dat betekend Zoeken – Dienen – Delen. Dit zijn de 3 kernwoorden die mijn visie samenvatten, en die onlosmakelijk verbonden zijn met de woorden ‘With Joy from God’s Love’ (met Vreugde vanuit God’s Liefde). In de volgende blog vertel ik hier meer over!

How is the going?

BLOG VAN AMY

Is iedereen heerlijk aan het genieten van de vakantie? Ik hoorde in ieder geval dat het in Nederland lekker warm is, net zoals hier. Elke dag is het boven de 25 graden met af en toe wat regen. Prima klimaat vind ik!

Tijdens alle bezoeken en gesprekken met de Ugandezen, krijg ik bijna altijd de vraag ‘how is the going?’. In het begin keek ik wat raar op van deze vraag, maar inmiddels weet ik dat ze er gewoon mee bedoelen; Hoe gaat het met je leven? Nou, bij deze wil ik jullie ook een korte update geven hoe het met mijn leven gaat hier in Uganda (:

20170714_190311

Het gaat goed! Ik geniet echt onwijs van het leven hier en het voelt heel goed om terug te zijn. Ik geniet van de boda ritjes, het spelen met de kids uit het gastgezin, de ‘how are you? I’m fine’ communicatie, de hartelijkheid en behulpzaamheid, de passievruchten sap en natuurlijk de chapatti’s. Ik vind het fijn hier!

De dagen zijn goed gevuld met afspraken en bezoeken. Het is druk, maar op een bepaalde manier ook heel relaxt en dat heeft alles te maken met het ritme van het leven hier. Mensen zijn niet zo bezig met de tijd, terwijl ik nog gewend ben om dat wel te doen. ‘Productiviteit en efficiëntie’ spelen hier niet zo, wat zo z’n voor- en nadelen heeft :). En dat is fijn, maar soms ook frustrerend als ik weer eens te westers dacht en klokslag op tijd op een afspraak was, maar vervolgens lang moest wachten. Tja, al doende leert men.

Ook vind ik het eigenlijk heel fijn dat het elke avond rond 7 uur donker wordt. Ik lig meestal rond 10 uur in bed, om de volgende dag weer fris rond 7/8 uur op te staan. Omdat we dicht bij de Evenaar wonen, verdwijnt de zon al vroeg. Dat betekent voor mij dat ik overdag lekker leef en ’s avonds eigenlijk niet zoveel meer doe, behalve m’n laptop openklappen om nog wat dingen te regelen (als er internet is en als de stroom het doet).

20170716_191549

Na zonsondergang kom ik toch niet meer buiten de poort vanwege de veiligheid, tenzij ik betrouwbare mensen heb gevonden die me weer veilig thuis afzetten, zoals deze vrienden op de foto. Het is ongeveer 25 minuten lopen vanuit hun woonwijk naar mijn gastgezin. Het is tof om te merken dat ze die taak erg serieus nemen. Ze verliezen me geen moment uit het oog en wijken niet van m’n zijde. Ik ben blij met ze! En ik kom, ondanks de vele bezoeken en gesprekken, hier in Uganda echt tot rust!

Mijn hoofddoel tijdens deze periode is het bezoeken van de projecten voor kinderen met een beperking, ook wel ‘Special Needs’ genoemd hier in Uganda. Inmiddels heb ik al een aantal projecten gehad en stuk voor stuk zijn het onwijs inspirerende gesprekken en momenten. Elke keer weer verrassend en goed om er te zijn!

Dat ik hier goed tot rust kom, vind ik ook heel prettig omdat ik dan goed kan nadenken en bidden. Tijdens deze periode in Uganda, mijn 3e keer inmiddels, hoop ik duidelijk te gaan krijgen wat ik zou kunnen gaan doen in de toekomst, binnen de doelgroep van Special Needs. En stap voor stap wordt dat allemaal steeds concreter! Tijdens mijn eerste week in Uganda heb ik al veel bevestiging gekregen en heerlijk kunnen brainstormen over mijn visie en ideeën met diverse mensen, voornamelijk Ugandezen, die al werken met Special Needs. Er kwamen veel positieve reacties en een aantal van hen waren zo enthousiast dat ze, samen met mij, gelijk een plan van aanpak wilden opzetten! Dat zijn echt super fijne en toffe ontwikkelingen waar ik onwijs dankbaar voor ben!

Benieuwd naar deze ideeën? Dat vertel ik jullie graag volgende week!

Back to Basic

BLOG VAN AMY

En we zijn weer terug in Uganda. Woensdagavond geland en aangekomen in Kampala zonder problemen. Wat een feestje is dat! Al moet ik er wel bij vertellen dat het direct behoorlijk Back to Basic was. Meer dan tijdens andere reizen naar Uganda, dus wat dat betreft heb ik in deze paar dagen alweer genoeg nieuwe ervaringen op gedaan. Dit leven blijft avontuurlijk als je uit het Westen komt (:

20161111_120215

Ik verblijf hier in Kampala bij een gastgezin dat bestaat uit een Nederlandse vrouw en een Ugandese man met hun 3 kinderen. Tijdens mijn vorige reis vorig jaar oktober/november heb ik hier ook geslapen. Nu wonen zij best prima, zeker voor Ugandese begrippen, en heb ik het dus ook prima getroffen met een eigen kamer met een tweepersoonsbed en een eigen douche en toilet. Klinkt luxe he? Vind ik ook! En dat voor een all-inclusive prijs per week waarvoor je in Nederland nog niet eens een nacht in een hotel kunt verblijven, zonder ontbijt.

20161111_120419Wel is de douche/toilet ongeveer 1 vierkante meter groot, dus je kunt je voorstellen dat het in het begin nogal uitvinden was hoe ik bijvoorbeeld het beste kon gaan douchen, aangezien alles nat gaat worden als ik de douche aanzet, inclusief kleding en handdoek als ik die net op de verkeerde plek ophang. Inmiddels heb ik daar aardig handigheid in gekregen, al zeg ik het zelf.

Maar laat nu net toen ik arriveerde, het water ermee ophouden. Het bleek dat de wijk om ons heen al een week zonder water zat en nu waren wij ook aan de beurt. En dan bedoel ik echt dat er geen druppel meer uit geen enkele kraan komt. Gelukkig zijn we in Uganda en niet in Nederland.

Dat betekent namelijk ten eerste; ‘geen paniek, niks aan de hand, komt wel weer goed’. En ten tweede zijn (sommige van) de mensen er hier gewoon op voorbereid en hebben ze een extra watertank in de tuin staan. Gelukkig is dat bij mijn gastgezin ook zo en daar was ik erg blij mee want tja, dat Nederlandse, paniekerige gevoel…

Maar dan komt het erop aan; geen douche ter beschikking, behoorlijk plakkerig en vies vanwege het warme weer en de stoffige grond, en haar dat echt wel weer een keer gewassen moet worden. Met een jerrycan, een beker, twee teilen en een kruk heb ik op z’n kop m’n haar gewassen met behulp van de Ugandese vrouw die bij het gastgezin werkt. Daarna een handdoek om m’n haar geknoopt, naar de douche gelopen, jerrycan mee met het overige water en mezelf daarmee afgespoeld in de douche. Voor een Ugandees natuurlijk niks nieuws, maar voor mij wel degelijk een nieuwe ervaring.

Vandaag kwam ik gelukkig thuis met de verblijdende mededeling dat het water het weer deed. Top! Ik ben lekker onder de douche gaan staan, lekker m’n haar ingezeept, mezelf in allerlei bochten gewrongen om aan het koude water te wennen (iets wat ik altijd doe totdat m’n lichaam het een beetje kan handelen (: ), heel m’n lijf in de sop, en 3 keer raden wat er toen gebeurde… De douche stopte ermee! Welja, fijne timing. Gelukkig niet voor lang want 5 minuten later begon de douche weer te stromen! Aghja, dan zeggen we maar gewoon; This is Africa! (Dit is Afrika).

IMG-20170713-WA0017 (2)Ook heb ik m’n eerste Overnight er alweer op zitten! Afgelopen vrijdag- op zaterdagnacht was er een Overnight van Watoto in de kerk in het centrum van Kampala. Tijdens zo’n Overnight blijf je de hele nacht wakker en is er worship, aanbidding, gebed, een preek, gezelligheid, etc. Daar geniet ik altijd onwijs van! Ik was samen met lokale vrienden, en rond half 3 besloten we dat het goed was geweest. Het was echter midden in de nacht dus kon ik moeilijk m’n gastgezin wakker bellen om te vragen of ze de poort open wilden doen. Daarom ben ik de rest van de nacht bij die lokale vrienden gebleven (5 personen verspreidt over 3 bedden). Gelukkig ken ik hen al van mijn eerste reis naar Uganda in 2015 en had ik weleens meer bij hen geslapen, dus dat was oke. Het enige ‘ding’ vind ik hun toilet. Dat is namelijk een vierkant gat, zonder licht, gedeeld met de hele buurt (lees: achterstandswijk), met een deur die 9 van de 10 keer niet op slot kan. Gelukkig weten mijn lokale vrienden ook dat ik het nogal een ‘ding’ vind en hebben we hartelijk om de hele situatie gelachen! Helemaal toen ik op het toilet ook nog gezelschap kreeg van een 10cm grote kakkerlak. Het Back to Basic plaatje was compleet!

Onderweg naar Uganda

BLOG VAN AMY

Goedemorgen,

De vakantie tijd is heerlijk aangebroken en dat geld vanaf nu ook voor mij. Ik schrijf deze blog namelijk vanuit de thalys van Antwerpen naar Schiphol. Als ik op Schiphol ben aangekomen, hoop ik om 10.35 uur met het vliegtuig op te stijgen richting Entebbe, Uganda. En dan ben ik weer heerlijk terug in dat prachtige land! Zo fijn! Heel bijzonder om te bedenken dat ik vanavond al voet op de oranje, stoffige, bodem van Uganda zal zetten als alles goed gaat.

Deze held hier boven op de foto is mijn zusje. Die verdiend wel even een plekje in deze blog want echt, ik heb het getroffen met m’n familie! Hoe vaak die al niet hebben moeten/willen rijden om mij overal en nergens af te zetten of om dingen voor me te regelen. Ik kan de liefde er doorheen voelen 🙂 bedankt lieve mensen!

Zoals verteld ben ik dus onderweg naar Uganda. Ik zal daar 5 weken verblijven tot 17 augustus. Mijn eerste weken zijn alweer helemaal vol gepland met afspraken, meetings en gesprekken met organisaties voor Special Needs (kinderen met een beperking) en mensen die werkzaam zijn in die doelgroep, maar ook met mensen die vanuit het westen geëmigreerd zijn of nu voor langere tijd in uganda wonen (al dan niet zendingsgerelateerd). Ik ben heel benieuwd en hoop jullie op de hoogte te houden!

Ook wil ik natuurlijk iedereen een hele fijne vakantie toe wensen! Ga met God en geniet van de rust die Hij wil geven. Voor de mensen die ‘gewoon’ moeten werken wens ik hetzelfde toe 😉

Ps. Het woord ‘vakantie’ (voor mij) is misschien niet helemaal op z’n plaats, maar jullie snappen vast wel wat ik bedoel 🙂