BLOG VAN AMY
‘Verwaarlozing, verstoten van opvang en scholing en soms permanent opgesloten kinderen vinden de onderzoekers van SEECHILD.’
Zo begint een artikel die iemand mij doorstuurde… Om weer even met m’n neus op de harde feiten gedrukt te worden. Hartverscheurend vind ik het om te lezen.. echt diep triest! Hieronder kunt u de rest van het artikel lezen, wat schrijnend de situatie weergeeft rondom kinderen met een beperking in Uganda. Welliswaar een andere regio dan waar ik d.v. werkzaam zal gaan zijn, maar ook daar (in het zuiden van Kampala) hebben we te maken met exact dezelfde problematiek. Ik kan niet wachten om weer naar Uganda te vertrekken!
‘Het zes man sterke team van SEECHILD bezocht in september en oktober van dit jaar een tiental woonkernen in Wasiko district, Kampala (noord-westen van Kampala). Het zijn snel groeiende achterbuurten in een gebied van 10 km doorsnee met ongeveer 150.000 inwoners. Verkrotting, prostitutie, armoede en alcohol- en drugsverslaving kenmerken deze wijken. De onderzoekers gingen van deur tot deur en troffen in die negen weken 300 gezinnen met gehandicapte kinderen aan. Stichting Mirembe steunt dit baseline onderzoek.
Het is een overweldigend aantal gehandicapte kinderen. Veel van hen worden wel goed verzorgd door liefhebbende ouders; 80% van hen zijn echter nooit aangemeld voor school of enige vorm van training.
De meest gevonden aandoeningen zijn het gevolg van aangeboren hersenafwijkingen en verstandelijke handicaps. Als de ouders eenmaal door hebben dat de aandoening blijvend is stopt meestal ook behandelding. Vaak schaamt de familie zich en schermen zij gehandicapte familieleden af van de buitenwereld. Het onderzoeksteam trof woningen aan waar meerdere kinderen opgesloten leven.
In het hele gebied zijn nauwelijks voorzieningen voor kinderen met een beperking. Op één lagere school wordt gebarentaal voor dove kinderen onderwezen. De Zusters van Moeder Theresa hebben in een van die dorpjes wel een huis voor gehandicapte kinderen, maar zij krijgen er geen enkele scholing of training.
Op andere plaatsen registreert de lokale overheid deze kinderen en organiseert contactdagen voor de ouders om over hun problemen te praten en elkaar te steunen. Hier wordt door de ouders enthousiast gereageerd op de onderzoekers: zij kijken uit naar mogelijke opvang en hulp bij de opvoeding voor hun kinderen. Sommige ouders zijn echter afwachtend. Te vaak zijn ze teleurgesteld door eerder aangeboden hulp die echter nooit gerealiseerd is.’ Lees de rest hier.
