Categorie: Geen categorie

Persoonlijke update Uganda september 2019

Persoonlijke update Uganda september 2019

23 november 2019 BLOG VAN AMY

(English below)

– DELEN VAN WAT IK HEB ONTVANGEN –

Ik heb veel tijd doorgebracht met vrienden/contacten van andere reizen. Het is prachtig om met deze mensen op te lopen en in relatie te leven. Ik heb het leven met hen gedeeld, ontzettend veel ‘basic’ vragen beantwoord, zoals ‘is God echt een liefdevolle Vader? Kan hij deze zonden vergeven? Wie is Hij eigenlijk?’. Ik had het gevoel dat ik heel veel DISCIPELSCHAP gedaan heb door er gewoon te ZIJN. Door te delen wat ik heb ontvangen en dagelijks nog steeds ontvang, namelijk ‘GODS VADERHART’, en de rijkdom en nieuwe inzichten in het leven in relatie met Hem.
Ook gaven Ugandese mensen aan dat ik nodig ben in Uganda, dat ik een antwoord op gebed zou kunnen zijn, die benoemen dat ik hen de waarheid laat zien en zeggen dat ik anders, open en eerlijk ben, dat Gods liefde door me heen stroomt en dat God krachtig werkt door me heen door er GEWOON TE ZIJN, door mensen te accepteren en lief te hebben.
Ik heb hierin GODS ZEGEN zo ervaren. Enerzijds werd ik gezegend door de mensen om me heen, want zij o.a. hebben me bevestigd in de roeping naar Uganda door dit alles uit te spreken, en God heeft m’n negatieve beeld (vanwege persoonlijke ervaringen) van Uganda hersteld en me de Ugandezen weer laten zien door Zijn ogen. Het zijn echt zulke prachtige mensen en ik hou veel van ze! Ik leer veel van ze, geniet ontzettend van de contacten en voel me helemaal thuis! <3
Anderzijds merkte ik dat ik een middel was waardoor God heel erg zegende. Hij liet zichzelf zien door mij en trok mensen dichter naar Hem toe. Heel bijzonder om deze 2 richtingen van zegen zo te ervaren!
Ik las een tijdje geleden een uitspraak: ‘THE PLACE GOD CALLS YOU TO IS THE PLACE WHERE YOUR DEEP GLADNESS AND THE WORLDS DEEP HUNGER MEET’ – Frederick Buechner. (De plaats waar God je roept is de plaats waar jouw diepe blijdschap en de werelds diepe honger elkaar ontmoeten).
Als die blijdschap en honger vertaald kan worden met ‘Gods Vaderhart’, dan denk ik dat ik op de juiste plek ben. <3
—————————–
Personal update Uganda September

– SHARING FROM WHAT I HAVE RECEIVED –

I spent a lot of time with friends / contacts from other trips. It is wonderful to walk with these people and live in relationship. I have shared life with them, answered a lot of “basic” questions, such as ‘is God really a loving Father? Can He forgive these sins? Who is He anyway?’. I felt that I had done a lot of DISCIPLESHIP by just BEING there. By sharing what I have received and still receive daily, namely “GOD’S FATHER HEART”, and the richness and new insights of living in relationship with Him.
Ugandan people also indicated that I am needed in Uganda, that I could be an answer to prayer, they said that I show them the truth and that I am different, open and honest, that God’s love flows through me and that God works powerfully through me by JUST BEING there, by accepting and loving people.
I have really experienced GOD’S BLESSING in this way. On one hand, I was blessed by the people around me, because they, among other things, confirmed me in the calling to Uganda by saying all this, and God restored my negative image of Uganda (because of personal experiences) and showed me the Ugandans again through His eyes. The Ugandans are truly beautiful people and I deeply love them! I learn a lot from them, enjoy the personal contacts very much and I feel completely at home! <3
On the other hand, I noticed that I was a means by which God blessings could flow. He showed Himself through me and drew people closer to Him. Very special to experience these 2 directions of His blessing!
A while ago I read a statement: “THE PLACE GOD CALLS YOU TO IS THE PLACE WHERE YOUR DEEP GLADNESS AND THE WORLDS DEEP HUNGER MEET” – Frederick Buechner.
If that gladness and hunger can be translated with “God’s Father’s Heart,” then I think I’m in the right place. 

‘Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht.’

‘Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht.’

29 oktober 2019 BLOG VAN AMY

*English below*

Een maand in Uganda geweest en nu alweer een maand terug in Nederland: Tijd voor een update!

Hoe het was?
Ik zou nu een hele rij van gevoelens en emoties op kunnen sommen. Echt. Want ze zijn allemaal voorbij gekomen. Positief en negatief. Het was een rollercoaster van begin tot eind. Uganda doet altijd veel met me. M’n diepste pijn is daar, maar ook m’n grootste vreugde. Bijzonder hè? Ik verwonder me er elke keer weer over.
Deze wonderlijke combinatie blijkt voor mij een goede positie te zijn waarin God krachtig werkt. Want zonder God? Geen haar op m’n hoofd die er dan over na zou denken om terug te gaan naar Uganda en een toekomst daar zou overwegen. Daar zou ik zelf de kracht niet meer voor hebben, maar gelukkig heeft God die wel! Hij wil me die kracht met alle liefde geven, zodat we dit alles samen kunnen doen. En precies dat, maakt het zo mooi 🥰

“Maar Hij heeft tegen mij gezegd: Mijn genade is voor u genoeg, want Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht.“- 2 Kor. 12:9a
——————
A month in Uganda and now a month back in the Netherlands: Time for an update!

How it was?
I could list a whole row of feelings and emotions now. Seriously. Because they all passed by. Positive and negative. It was a roller coaster from beginning to the end. Uganda always does a lot with me. My deepest pain is there, but also my greatest joy. Special eh? I’m in awe about it every time when I let that sink in.
This wonderful combination appears to be a good position for me in which God works powerfully. Because without God? No hair on my head would think about going back to Uganda and considering a future there. I would no longer have the strength for that,but fortunately God does! He wants to give that strength to me with lots of love, so that we can do this together. And exactly that, makes it beautiful 🥰

“And He said to me, “My grace is sufficient for you, for My strength is made perfect in weakness.” – 2 Corinthians‬ ‭12:9‬a
.
.
#Missions #LovingUganda #Reflection #Exploring #WalkingWithMyHeavenlyFather #InAwe #Dreams #DeepLove #Wonder #Blessed #SeekServeShare

Een ‘open einde’ toekomst – Nieuwsbrief 11

Een ‘open einde’ toekomst – Nieuwsbrief 11

Augustus 2019
NIEUWSBRIEF 11

Na een lange periode van stilte op de blog, willen we deze nu weer nieuw leven inblazen!
Bij deze even een update van Augustus 2019.

Lieve familie, vrienden, gemeenteleden en andere belangstellenden,

De zendingstraining op Cornerstone is afgerond, de vakantie is over, ik ben weer hard aan het werk, probeer zoveel mogelijk mensen te zien, ben bezig met settelen in Hardinxveld en ik ben me aan het voorbereiden voor een reis naar Uganda! Dat is mijn leven op dit moment in een notendop (: 

Dus, voordat u verder leest wil ik u graag op de hoogte brengen dat ik weer naar Uganda hoop te gaan! Van 2 tot 30 september hoop ik daar te zijn. Verderop in de nieuwsbrief leest u hier meer over.

Maar nu eerst; Cornerstone is afgerond. Na 2 jaar daar gewoond en gestudeerd te hebben was het tijd om afscheid te nemen van m’n oh zo geliefde thuis. Een thuis dat werd gevormd door prachtige mensen van over de hele wereld, die allemaal ‘vol vuur waren voor onze Koning met een passie voor het verlorene’. Wat een rijkdom was dat om samen met hen het leven te delen, om dieper te wortelen in God en om te leren hoe we Zijn liefde en redding kunnen delen met anderen wereldwijd.
Bij iedereen ging dat proces op een eigen, individuele, unieke manier, en ik vertel u graag weer een stukje van mijn proces!
Lieve groet, Amy
Lees verder in de rest van Nieuwsbrief 11 ….. https://mailchi.mp/532e8f6e3624/een-open-einde-toekomst
Wat was het goed om weer terug te zijn in Uganda!

Wat was het goed om weer terug te zijn in Uganda!

16 mei 2018

BLOG VAN AMY

Lieve bloglezers,

Zaterdag 12 mei ben ik terug gekomen na drie weken Roemenië (stage school) en twee weken Uganda (voorbereidingsreis). Het waren beide bijzondere reizen waarin ik veel van Gods grootheid, trouw, zorg en liefde mocht ervaren. God laat me bij elke stap nieuwe dingen zien en leidt me aan Zijn Hand. Soms gaan er deuren open en soms gaan ze dicht. Dat heb ik ook afgelopen tijd in Uganda weer mogen merken, en ik mag/kan zeggen dat het goed is. Soms is het moeilijk als dingen anders gaan dan ik als mens gepland had, maar ik weet dat God het beste weet wat goed is voor mij en hoe Hij mij wil gebruiken in de opbouw van Zijn Koninkrijk.

Tijdens mijn tijd in Uganda heb ik weer bezoeken afgelegd, vrienden ontmoet, gesprekken gevoerd met diverse Ugandese organisaties, maar ook met zendings-organisaties. Het waren waardevolle, goede gesprekken! Ik merk dat ik me thuis voel in Uganda, van de mensen hou, erg geniet, en er ontzettend naar uit zie om eindelijk definitief daar naar toe te verhuizen om werkzaam te zijn op de plek die God voor me voor ogen heeft.

Tijdens de gesprekken en bezoeken werd ik weer erg geraakt door het leed en de gebrokenheid van de kinderen met een beperking en hun families. De meest gruwelijke verhalen over kind-offers, moorden door hun eigen moeders, weggooien van kinderen, etc. zijn daar realiteit. Enerzijds vult dat m’n hart met tranen en gebed, en anderzijds met een overweldigende liefde voor deze kostbare kinderen en hun families. God heeft m’n hart gebroken, door de dingen te zien die ook Zijn hart breken.

Inmiddels ben ik weer druk bezig met mijn studie op de Bijbelschool Cornerstone, en ga ik toewerken naar mijn definitieve vertrek, zo God het wil. Om uiteindelijk in Uganda Zijn Liefde te mogen delen in liefdeloze situaties. 

“Wij hebben lief, omdat Hij ons eerst heeft lief gehad.”
(1 Johannes 4: 19)

Lieve groeten, Amy

Vriendinnen op Cornerstone

Vriendinnen op Cornerstone

BLOG VAN ANNA EN HARMKE (vriendinnen)

Wij (Anna en Harmke) zijn een tijdje geleden bij Amy op bezoek geweest bij Cornerstone. En niet
alleen een bezoekje, maar we hebben er zelfs een nachtje gelogeerd! Zo konden we voor even het
leven op Cornerstone ervaren.
Het begon al goed, want tijdens de lunch stond er erwtensoep klaar! Heerlijk Hollands genieten in
een internationale bijbelschool. Amy had ’s middags vrij (uitzonderlijk!) en dus hebben we lekker
genoten van een filmpje met lekkers (chips, chocola, nog meer chocola)!!
’s Avonds was er een interculturele avond, we werden in 2 groepen verdeeld en beide groepen
kregen hun eigen cultuur. En zo veranderde onze groep in een enthousiaste, knuffelende,
zingende, pinkgroetende, whoopwhoop-cultuur. De andere cultuur bleek een afstandelijke cultuur
te zijn, waarin handel een grote rol speelde. Toen beide culturen samen kwamen zorgde dat voor
hilarische taferelen.
De dag erna werden we al vroeg door Amy uit ons bed getrommeld… de groente moest gesneden
worden!! Na een snel ontbijt werd de knoflook, broccoli en nog meer aan stukjes gehakt en de vaat
gedaan.
En toen was het moment aangebroken dat we echt een les mee gingen maken. Van te voren
hadden we ons al verbijsterd over het dikke boek van ’Grudem’ en nu waren we wel nieuwsgierig
geworden naar de lessen! Het werd een interessante ochtend waarin we leerden over Jezus, God
en mens tegelijk, zonder zonde, maar wel bekend met verleiding.
Tijdens de lunch mochten we genieten van een overheerlijke broccolisoep. Dat was het groente
snijden op de vroege ochtend wel waard!
In de middag was er een kinderclub voor zowel de kinderen van Cornerstone als het dorp Beugen.
Amy doet dit met een aantal andere internationale studenten. Voor hun is de Nederlandse taal
natuurlijk niet zo makkelijk, dus ze waren maar wat blij dat wij er bij waren om te vertalen voor de
Nederlandse kinderen. Tijdens de kinderclub mochten we nog verkleed als Petrus en Andreas die
hun vishengels achterlieten om Jezus te volgen. Wat hebben we genoten!
Na een (opnieuw) goed verzorgde avondmaaltijd zat onze tijd bij Cornerstone er alweer op.
Het was heerlijk om Amy weer even te zien, we hebben nu nog meer respect voor haar, want dat
het een pittige studie is, dat is het zeker! Maar zoals Amy het ook al zegt: Een enorme zegen, en
het is genieten om te zien hoe ze hier op haar plek is.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ouders op Cornerstone

BLOG VAN AMY’S MOEDER

Donderdag 7 december brachten wij als ouders een bezoekje aan Amy en kregen zo een uniek inkijkje in het leven op Cornerstone. We arriveerden om 12.30 uur en konden gelijk aanschuiven bij de middagmaaltijd. Lopend langs de keuken kregen we een bord opgeschept met een heerlijke ovenschotel, waarna we doorliepen naar de eetruimte en plaats namen aan lange tafels. Om ons heen allerlei bedrijvigheid van pratende mannen, vrouwen én kinderen; één gezellige boel! We werden welkom geheten door de directrice van de school, en maakten kennis met een aantal studenten. Leuk om met verschillende mensen uit verschillende landen een praatje te maken!

Na het eten werden we door Amy rondgeleid door het gebouw: klaslokalen, kinderspeelruimtes, gebedsruimten, de keuken, de kapel en haar eigen leef/slaapruimte, die ze deelt met een meisje uit Duitsland. Het is echt een prachtig gebouw, dat er ook nog eens heel warm en gezellig uitziet!

’s Middags om 14.00 was er een college over het schrijven van een essay. Normaal gesproken zijn er in de middag geen colleges, maar dit was op aanvraag. Elke lesweek wordt er een onderwerp behandeld, waarover aan het eind van de week een essay moet worden geschreven. Dit college ging erover hoe je dat moest doen (Alles is overigens in het Engels!). Niet gelijk het meest interessante onderwerp ;), maar het toont wel aan hoe hoog het niveau van lesgeven is! Er wordt gewerkt volgens de methode van de Harvard Universiteit. Deze methode is over de hele wereld gelijk en wordt dus ook erkend. En omdat studenten van Cornerstone uitwaaieren over de hele wereld , is dit erg belangrijk. We waren wel blij dat het na anderhalf uur afgelopen was haha!

Hierna was er een heerlijk kopje koffie of thee in de ontmoetingsruimte met wat lekkers erbij. Op Cornerstone wordt er goed gezorgd voor de inwendige mens!

Omdat het weer niet echt meewerkte, hebben we helaas niet wat meer van de omgeving kunnen zien en daarom zijn we naar Boxmeer gegaan en hebben daar ’s avonds een hapje gegeten. Heerlijk weer bijgepraat en heerlijk gegeten!

Na afloop hebben we nog een kijkje genomen in de bibliotheek van Cornerstone. Hier mogen de studenten gebruik maken van theologische boeken en naslagwerken bij het maken van hun opdrachten en het schrijven van een essay. Al met al een indrukwekkende hoeveelheid boeken!

We hebben genoten van een heerlijk middagje Cornerstone, waarbij we het natuurlijk het allerleukst vonden om onze dochter weer te zien!

Foto: TimonBoth Fotografie

Schokkend onderzoek

Schokkend onderzoek

BLOG VAN AMY

Verwaarlozing, verstoten van opvang en scholing en soms permanent opgesloten kinderen vinden de onderzoekers van SEECHILD.’

Zo begint een artikel die iemand mij doorstuurde… Om weer even met m’n neus op de harde feiten gedrukt te worden. Hartverscheurend vind ik het om te lezen.. echt diep triest! Hieronder kunt u de rest van het artikel lezen, wat schrijnend de situatie weergeeft rondom kinderen met een beperking in Uganda. Welliswaar een andere regio dan waar ik d.v. werkzaam zal gaan zijn, maar ook daar (in het zuiden van Kampala) hebben we te maken met exact dezelfde problematiek. Ik kan niet wachten om weer naar Uganda te vertrekken!

‘Het zes man sterke team van SEECHILD bezocht in september en oktober van dit jaar een tiental woonkernen in Wasiko district, Kampala (noord-westen van Kampala). Het zijn snel groeiende achterbuurten in een gebied van 10 km doorsnee met ongeveer 150.000 inwoners. Verkrotting, prostitutie, armoede en alcohol- en drugsverslaving kenmerken deze wijken. De onderzoekers gingen van deur tot deur en troffen in die negen weken 300 gezinnen met gehandicapte kinderen aan. Stichting Mirembe steunt dit baseline onderzoek.

Het is een overweldigend aantal gehandicapte kinderen. Veel van hen worden wel goed verzorgd door liefhebbende ouders; 80% van hen zijn echter nooit aangemeld voor school of enige vorm van training.
De meest gevonden aandoeningen zijn het gevolg van aangeboren hersenafwijkingen en verstandelijke handicaps. Als de ouders eenmaal door hebben dat de aandoening blijvend is stopt meestal ook behandelding. Vaak schaamt de familie zich en schermen zij gehandicapte familieleden af van de buitenwereld. Het onderzoeksteam trof woningen aan waar meerdere kinderen opgesloten leven.

In het hele gebied zijn nauwelijks voorzieningen voor kinderen met een beperking. Op één lagere school wordt gebarentaal voor dove kinderen onderwezen. De Zusters van Moeder Theresa hebben in een van die dorpjes wel een huis voor gehandicapte kinderen, maar zij krijgen er geen enkele scholing of training.
Op andere plaatsen registreert de lokale overheid deze kinderen en organiseert contactdagen voor de ouders om over hun problemen te praten en elkaar te steunen. Hier wordt door de ouders  enthousiast gereageerd op de onderzoekers: zij kijken uit naar mogelijke opvang en hulp bij de opvoeding voor hun kinderen. Sommige ouders zijn echter afwachtend. Te vaak zijn ze teleurgesteld door eerder aangeboden hulp die echter nooit gerealiseerd is.’ Lees de rest hier.

 

Dag dokter! DankU Vader!

Dag dokter! DankU Vader!

BLOG VAN AMY

Afgelopen weken waren niet zo top. Inmiddels is de 7e week van ’thuis zijn’ aangebroken en daarvan is er 1 gepland, namelijk deze week vanwege de herfstvakantie (: En daar ga ik heerlijk van genieten, nu ik vanmorgen ontslagen ben door de dokter! Dat vind ik erg fijn na 6 keer bloedprikken en diverse gesprekjes met 3 verschillende gezichten. Inmiddels zijn ze eruit; het broertje of zusje van het Pfeiffer-virus valt me lastig, wat zorgt voor een kink in de kabel, of beter gezegd; een kink in mijn planning. Wat begon met vage gezondheidsklachten, migraine (hevige hoofdpijn) en een leveronsteking, uit zich nu in veel vermoeidheid en een laag energielevel.

Maar op deze momenten word ik even stil gezet, góed stil gezet want in 6 weken heb je meer dan genoeg tijd voor dingen die met ‘stil zijn’ te maken hebben. Of het makkelijk was? Nou nee. Na een tijd ‘door m’n leven gehold te hebben’ wist ik bijna niet meer hoe het moest. Dat klinkt misschien raar en het was voor mezelf ook wel even schrikken toen ik die conclusie maakte. Maar hoe doe je dat? Stil zijn. Niks doen. Ontspannen. Ik wist serieus even niet meer zo goed hoe ik dat in de praktijk moest brengen. Maar al doende leert men. Met vallen en opstaan. Met frustraties en met grenzen passeren. Met té druk zijn en dat daarna weer flink bezuren. Met ‘waarom’vragen, maar gelukkig ook met antwoorden en logica. Ik heb het ervaren als Verborgen Zegeningen! En waar vind ik uiteindelijk mijn basis? Mijn rust? Mijn stilte? Mijn ontspanning? In God. En dat was goed!

‘Wees stil en weet dat Ik God ben.’ – Psalm 46:20

Helaas heb ik nu 6 weken op de Bijbelschool Cornerstone gemist, maar na de herfstvakantie hoop ik weer terug te gaan. Wel moet ik rekenen op een vermoeide periode tot ongeveer eind december.

Mijn grootste les van afgelopen weken?

~ Een mens stippelt zijn weg uit, de Heer bepaald de richting die hij gaat. ~

Spreuken 16:9

Voor nu zeg ik: Dag dokter! DankU Vader!

Ps. Het Pfeiffer-virus veroorzaakt hevige vermoeidheid en een verminderde weerstand. Het enige medicijn daarvoor is Rust. 

 

Visie en Missie

BLOG VAN AMY

Hier is hij dan eindelijk; de beloofde blog met de toelichting op mijn Visie en Missie. Een lange blog met veel diepe informatie, maar ik hoop dat jullie het kunnen volgen. Bij mij duurde het een behoorlijke periode voordat deze Visie en Missie doordacht en gevormd waren. Bij deze; een kijkje in m’n hart, gedachten en beweegredenen.

VISIE

Jullie hebben vast wel de woorden ‘Seek – Serve – Share‘ voorbij zien komen. Dit zijn de kernwoorden voor mijn Visie, die compleet wordt met de woorden ‘with Joy from God’s Love for His Glory‘. Vertaald:

Visie: Zoeken, dienen en delen met vreugde vanuit God’s Liefde voor Zijn Glorie

  •  SEEK Him constantly (zoek Hem constant)
  •  SERVE Him faithfully (dien Hem trouw)
  •  SHARE Him boldly (deel Hem stoutmoedig/onbevreesd)

‘Dieper groeien in de relatie met Christus, jezelf opofferen als een dienaar voor Christus en Zijn Kerk, en in vertrouwen het evangelie van Christus verkondigen in de wereld.’

Ik geloof dat bovenstaande regels God’s visie samenvatten voor ons als Christenen. En mijn verlangen is om die ‘regels’ na te leven.

Zoeken = Ik vind de Bijbel een schat vol schatten, vol verwonderingen, vol mysteries, vol liefde, vol bijzonderheden. Hoe meer we daarin lezen, hoe groter God wordt en stukje bij beetje mag ik Hem steeds beter leren kennen. Ik wil Hem blijven zoeken, mijn hele leven lang. Nu op de Bijbelschool ben ik daar veel mee bezig, maar ook hierna ben ik niet ‘uitgezocht’. Continu God opnieuw ontmoeten in Zijn Woord, veranderd worden naar Jezus’ beeld, en meer en meer groeien in de karaktereigenschappen van de Heilige Geest blijft een levenslang proces. Verbinding blijven houden met mijn Liefdevolle Vader en de Almachtige, Heilige Schepper van dit heelal is mijn diepe verlangen.

Dienen = Rachel Barkey zegt in het volgende filmpje (van minuut 39.52 tot minuut 43.15) dat God verheerlijkt wordt als we Hem dienen met Vreugde. En dat ben ik met haar eens. Toen ik dit filmpje voor de eerste keer zag heeft dat een diepe, blijvende indruk achter gelaten en de zin ‘Hem dienen met Vreugde’ ben ik nooit vergeten. Vanaf toen is het ook mijn verlangen geworden om zo als Christen te leven in deze wereld. (De hele toespraak van Rachel Barkey is wat lang, maar zeer de moeite waard om eens helemaal te beluisteren!)

  • Want ook de Zoon des mensen is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen. Matt. 20:28
  • … die steeds vernieuwd wordt naar het beeld van zijn Schepper en zo tot inzicht komt. Kol. 3:10b

Gaandeweg door dit leven groeien we als christen (als het goed is) steeds meer naar het evenbeeld van Jezus. We kunnen nooit aan Hem gelijk worden vanwege onze zonde die we telkens weer doen, maar dankzij de Heilige Geest kunnen en mogen we wel groeien naar de karaktereigenschappen van God. Dat mogen we ook uitdragen. En als we meer en meer op Jezus gaan lijken, wat is dan ons doel hier op aarde (wat was Jezus’ doel)? Dienen (Matt. 20:28). Met vreugde. Om God te verheerlijken. 

Delen = Wat is er nu heerlijker dan het delen van God’s grote werk wat Hij voor ons gedaan heeft? Wat is er mooier dan getuigen van God’s Liefde voor ons, wat God zo duidelijk maakte toen Hij Zijn Zoon Jezus naar deze aarde zond, om Hem te laten sterven aan het kruis voor onze zonde, zodat de weg naar God weer vrij is? Oke, hier valt nog veel meer over te zeggen, maar ik word er blij van om over Jezus te praten en gun iedereen een persoonlijke relatie met God! Ik geloof ook dat dat God’s verlangen is en Hij ons als mensen wil gebruiken om Zijn Liefde uit te delen en daarvan te getuigen in deze wereld.

Ook vind ik het fijn om alles wat er in/rondom Uganda gebeurt, met mensen om me heen te kunnen delen. Ik hoop dat diverse mensen hierin mee willen delen. Meedelen in God’s plan, God’s verlangen, God’s Liefde, mijn / God’s Missie, Uganda en de zorg voor kinderen met een beperking. Concreet meedelen in Gebed, Betrokkenheid/tijd, Financiën en promotie/bekendheid, ver weg en dichtbij. Liefde wordt meer als je het samen deelt! 

Met Vreugde = De relatie met God geeft Liefde, Vreugde, Vrede, Geduld, Vriendelijkheid, Goedheid, Geloof (vertrouwen), Zachtmoedigheid en Zelfbeheersing (kenmerken van de omgang met de Heilige Geest). In 1 Kor. 10:31 staat Of u dus eet of drinkt of iets anders doet, doe alles tot eer van God. Voor mij is dit duidelijk: God verheerlijken, eren en prijzen kunnen we o.a. doen met Vreugde en een dankbaar hart. Ik wil niet zeggen dat dit altijd makkelijk of haalbaar is, dus ik ben ook zeker van mening dat we hierbij de hulp van de Heilige Geest nodig hebben.

Vanuit God’s LiefdeOmdat Hij ons eerst heeft lief gehad. 1 Joh. 4:19. Omdat Hij ons eerst heeft lief gehad, wil ik Hem en mijn medemensen ook liefhebben. God is een God van relatie en God is een God van Liefde. Liefde is een Persoon (God). Bij Hem draait alles om de Liefde die volmaakt/perfect is. En de Liefde zorgt voor mooie dingen. (1 Korinthe 13). We hebben dan ook dit gebod van Hem gekregen; wie God liefheeft, moet ook de ander liefhebben. 1 Joh 4: 21

Voor Zijn Glorie = Hierbij kom ik weer terug op een al eerder genoemd Bijbelvers. In 1 Kor. 10:31 staat ‘Of u dus eet of drinkt of iets anders doet, doe alles tot eer van God.’ Dit is het ultieme doel van de schepping, van God’s plan. De Westminister Catechismus vraag 1 gaat als volgt: Wat is het hoofddoel van de mens? Antwoord: De verheerlijking van God en het zich in Hem ten volle en eeuwig verheugen (To Glorify God and enjoy Him forever!). Alles tot eer en Glorie van God!

MISSIE

Wat is mijn persoonlijke Missie / God’s missie voor mij? Wat kan mijn bijdrage zijn in God’s Visie? Wat en waar is mijn dienende rol in deze wereld? Hoe kan ik Jezus uitdragen en delen?

Missie: Dienen en Delen in de Liefdevolle zorg voor Ugandese kinderen met een beperking.

Afgelopen 2 jaar zijn bijzonder verlopen wat betreft de 3 reizen naar Uganda en alles daar omheen. Ik geloof dat dat niet voor niets is geweest. Stap voor stap heb ik geprobeerd om dingen uit te zoeken, en op dit moment denk ik dat mijn (God’s) Missie in Uganda ligt. Binnen de doelgroep voor kinderen met een beperking in Uganda zijn veel mogelijkheden ontstaan, diverse deuren open gegaan en meerdere bevestigingen ervaren. In de toekomst hoop ik in Uganda iets bij te mogen/kunnen dragen binnen God’s Visie voor ons als christenen, binnen God’s plan voor Zijn wereld. (En voor nu in mijn directe omgeving in Nederland.)

En dat alles vanuit Liefde. Omdat Hij ons eerst heeft lief gehad. 1 Joh. 4:19

Liefdevolle zorg. Liefdevolle begeleiding. Liefdevolle communicatie. Liefdevolle relatie opbouw. Liefdevolle voorlichting.

Door daden Jezus’ liefde laten zien. Kinderen, we moeten niet liefhebben met de mond, met woorden, maar waarachtig, met daden. 1 Joh. 3:18

Groeien, van vloek naar Zegen

BLOG VAN AMY

Afgelopen zomer ben ik weer terug geweest naar KSPH, the Kampala School for the Physically Handicapped (de school voor kinderen met een beperking), waar ik in 2015 3 maanden vrijwilligerswerk heb gedaan. En dat was een feestje! Het is zo heerlijk om daar terug te komen en de kinderen weer te zien!

Tijdens mijn eerste periode in Uganda, heb ik veel gewerkt in de Ergotherapie ruimte. Daar deed ik 1 op 1 therapie met deze 2 (voorste) heerlijke jongetjes die beiden erg spastisch zijn.

img-20151127-wa0024
2015

We hebben wat lol gehad tijdens de therapie sessies 🙂 Ze konden er beiden enorm van genieten, ook al koste het hun grote moeite om bijvoorbeeld een moer van een schroef af te draaien of om het juistje blokje (vierkant, rond, rechthoekig) door het juiste gat te duwen. Ook helpen ze elkaar met alles. In Uganda is het de gewoonte om binnen je schoenen uit te doen, dus ook in de therapieruimte. En als iets een uitdaging voor deze 2 mannetjes was, was het wel hun schoenen aan- en uitdoen! Maar ‘al doende leert men’ en ‘de volhouder wint’. En als het even niet lukte, hielp de 1 de ander. Dat was prachtig en ontroerend om te zien!

Toen ik 10 maanden later terug kwam in oktober 2016, herkenden ze me direct. Ze pakten me bij de hand en liepen met me mee naar de therapie ruimte. Op de foto hieronder lieten ze me zien dat ze nu een rits konden dicht doen en knopen konden vast maken. En wat waren ze daar trots op!

20161109_141613
2016

20150202_065115
2016

Toen ik afgelopen zomer terug kwam (8 maanden later) gebeurde hetzelfde (: Ze waren aan het overgooien met een bal en hadden ontzettend veel plezier! De jongen rechts is een semester (3 maanden) niet op school geweest. Waarom? Dat was onduidelijk, maar grote kans dat er niet genoeg geld was. Daarom was ik extra blij om hem nu wel weer te zien, want het is zo belangrijk dat er aan hun ontwikkeling gewerkt wordt voor hun toekomst! Het schoolgeld in Uganda is behoorlijk duur, zeker voor ouders of familieleden met een laag inkomen of zonder werk. En als er geld is, dan is het te begrijpen dat kinderen zonder beperking voorrang krijgen, omdat hun toekomst kansen groter zijn. Maar deze kinderen kunnen meer dan dat de meeste mensen denken, ze hebben alleen mogelijkheden nodig om dat te kunnen ontwikkelen. En ik hoop van harte dat mensen deze mogelijkheden willen geven. Maar bovenal dat mensen deze kinderen liefde willen geven, en gelukkig hebben de ouders/familieleden dat voor deze 2 jongens! Zij betalen bijvoorbeeld het schoolgeld zelf en hebben geen sponsors nodig.

Helaas is bij beide jongens de spraak nog niet op gang gekomen, maar mijn gebed is echt dat dat in de nabije toekomst wel gaat gebeuren. En voor nu zijn we dankbaar voor hoever ze al gekomen zijn!

Het is zo fantastisch om deze jochies door de jaren heen te zien groeien en te zien ontwikkelen! Wat ze allemaal geleerd hebben, vind ik echt ontzettend knap! Ze genieten zichtbaar en hebben plezier. En ik geniet met hen mee en kan geen ‘vervloektheid’ vinden, maar alleen maar Zegen!

Ik loof U voor het ontzaglijk wonder van mijn/hun bestaan, wonderbaarlijk is wat U gemaakt hebt ~ Psalm 139:14

Note: Kinderen met een beperking in Uganda, worden vaak gezien als een vloek voor de familie. Daarom wordt er vaak afstand van zo’n kind gedaan, mede omdat ouders onwetend zijn en geen kennis hebben van de handicaps.

IMG-20170816-WA0143
2017